🎱 Ile Zarabia Informatyk W Kanadzie

Stanowisko senior developera zapewnia 71.700 euro brutto rocznie, czyli trochę więcej niż kierownika projektów IT (71.600 euro brutto rocznie). Osoby pracujące w zawodzie managera aplikacji zarobią średnio 67.500 euro brutto rocznie, a konsultant SAP 65.200 euro brutto rocznie. Niemieckie firmy poszukują wielu specjalistów do pracy w junior – 6, tys. zł brutto, mid – 11, 6 tys. zł brutto, senior – 16,4 tys. zł brutto. Informacji o tym, ile zarabia przeciętny programista, dostarcza także m.in. wynik Ogólnopolskiego Badania Wynagrodzeń firmy Sedlak & Sedlak. Wedle tego źródła w 2023 roku są to następujące średnie kwoty: Ile zarabia informatyk w Kraków? Jeśli spojrzymy na statystyki wynagrodzeń informatyk w Polsce od 16 sierpnia 2023, przeciętny pracownik zarabia 70 584 zł; dokładniej mówiąc stawka wynagrodzenia to 5882 zł na miesiąc, 1470 zł na tydzień, lub 36,76 zł na godzinę. Dla porównania, Ons Jabeur za ubiegły sezon zainkasowała 4,8 mln dol. Wygrane na korcie to jednak tylko jeden ze strumieni środków trafiających na konta najlepszych sportowców globu. Drugim są wpływy reklamowe. Jak wylicza "Forbes", w tym przypadku Iga Świątek może liczyć na ok. 5 mln dol. Łącznie zatem 2022 r. oznaczał, bez Koncern porozumiał się ze związkami. PKN Orlen i organizacje związkowe porozumiały się w sprawie wzrostu wynagrodzeń w 2022 roku, podał koncern. Porozumienie przewiduje 6,5-7% podwyżki Programista programuje, a informatyk…. Laikowi trudno precyzyjnie określić obowiązki specjalistów z branży IT. Osoba, która posiada dyplom ukończenia informatyki, może zajmować się wąską dziedziną, jaką jest programowanie. Zanim jednak zacznie robić to zawodowo, powinna zdobywać i rozwijać dodatkowe umiejętności. Ile zarabia budowlaniec na godzinę 2021? Zarobki pracownika budowlanego na godzinę w 2021 roku mogą się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak lokalizacja, doświadczenie i umiejętności. Średnio pracownicy budowlani mogą oczekiwać zarobków w wysokości 25-30 dolarów na godzinę. Ile można zarobić na wykończeniach? Ile zarabia Technik inżynier informatyk w Polsce? Jeśli spojrzymy na statystyki wynagrodzeń Technik inżynier informatyk w Polsce od 1 listopada 2023, przeciętny pracownik zarabia 84 876 zł; dokładniej mówiąc stawka wynagrodzenia to 7073 zł na miesiąc, 1768 zł na tydzień, lub 44,21 zł na godzinę. Średnie wynagrodzenie na stanowisku Informatyk (m/k) wynosi 4665 zł miesiąc w lokalizacji: Polska. Dowiedz się więcej o wynagrodzeniach, świadczeniach i satysfakcji z wysokości wynagrodzenia oraz sprawdź, gdzie możesz zarobić najwięcej. Średnio najmniej zarabia się w edukacji, szkolnictwie wyższym, sferze publicznej i handlu. Osoby, które trafiają do tych branż mogą liczyć początkowo na pensję w granicach minimalnej I kolejne pytanie, ile zarabia magister inżynier informatyk? Magister inżynier – absolwent studiów technicznych z roku 2019 – z doświadczeniem nabytym w czasie studiów zarabiał tuż po ich ukończeniu średnio 8051 zł brutto, natomiast bez takiego doświadczenia jedynie 5537 zł brutto. Ile zarabia Informatyk w Chorzów? Jeśli spojrzymy na statystyki wynagrodzeń Informatyk w Polsce od 15 listopada 2023, przeciętny pracownik zarabia 238 248 zł; dokładniej mówiąc stawka wynagrodzenia to 19 854 zł na miesiąc, 4964 zł na tydzień, lub 124,09 zł na godzinę. QwPBMVS. Informatyk zarobi w Niemczech około 4500 euro (20,6 tys. zł). Zarobki nauczycieli zaczynają się od 2200 euro (ponad 10 tys. zł) miesięcznie. Ile zarabia administrator IT w Niemczech? Portal ustalił we współpracy ze związkiem zawodowym Verein Deutscher Ingenieure (VDI), że specjaliści IT z ponad dwoma latami doświadczenia otrzymują średni roczny zarobek o wysokości około 57 tys. euro. W Monachium ich pensja jest aż 12% wyższa i wynosi 63,8 tys. euro, a w Stuttgarcie około 62,8 tys. Ile zarabia informatyk po technikum w Niemczech? Okazuje się, że średnie wynagrodzenie roczne w zawodzie sięga euro brutto. W Badenii-Wirtembergii ( euro), Bawarii ( euro) i Hesji ( średnia zarobków jest jednak znacząco wyższa. Wpływ na zarobki mają także branże, w których zatrudnienie znajdują specjaliści IT. Ile zarabia programista IT w Niemczech? Szacuje się, że średnie zarobki programisty w Berlinie wynoszą 30000-60000 euro rocznie brutto, co miesięcznie przekłada się na 2500-5000 euro. Do tych kwot często można doliczyć różnego rodzaju premie czy dodatki. Obecnie płaca minimalna w Niemczech wynosi 9,60 euro brutto za godzinę, co plasuje naszych zachodnich sąsiadów na piątym miejscu w Unii Europejskiej. W skali miesiąca, jak podaje Eurostat, daje to 1585 euro. Ile zarabia technik informatyk w Niemczech? Informatyk zarobi w Niemczech około 4500 euro (20,6 tys. zł). Zarobki nauczycieli zaczynają się od 2200 euro (ponad 10 tys. zł) miesięcznie. Ile się zarabia jako informatyk? Średnie zarobki informatyków mieszczą się w przedziale 4000-6000 zł brutto. Około 25% osób zarabia mniej bądź więcej w ciągu miesiąca. Możesz więc liczyć na to, że, wybierając się do pracy zaraz po studiach, mniej więcej tyle dostaniesz od pracodawcy. Ile miesiecznie zarabia się w Niemczech? Miesięcznie minimalna polska płaca wynosi 2800 zł brutto. Natomiast w Niemczech jest to 1520,00 euro, a w przeliczeniu na złotówki – 6840,00 zł brutto. Minimalne wynagrodzenie za pracę w Niemczech jest więc około 2,5 razy wyższe od minimalnej płacy w Polsce. Od 1 lipca 2021 r. Ile zarabia architekt w Niemczech? Zarobki architektów na Zachodzie mogą robić wrażenie. Przykładowo, w Niemczech średnia pensja architekta to aż 26 000 zł brutto. Nieco gorzej jest w Anglii — ok. 20 000 zł. Ile zarabia programista C++ w Niemczech? Wynagrodzenie programistów w Niemczech – jak również w innych krajach Europy – znacząco się różni od średnich zarobków w tym zawodzie w naszym kraju. Przeciętny niemiecki programista zarabia bowiem ponad 45000 euro rocznie, co w skali miesiąca daje ponad 3500 euro. Ile zarabia programista w Niemczech 2020? Mediana zarobków programisty zatrudnionego na stanowisku Software Developer w Niemczech wynosi zaś 46 tys. euro rocznie, czyli 3,8 tys. euro miesięcznie. Ile zarabia programista 2020? Mediana zarobków programisty C++ wyniosła na początku 2020 roku 8 550 zł brutto. Najmniej doświadczeni adepci tej sztuki zarabiają od 4 770 zł do 7 480 zł brutto. W przypadku starszych specjalistów zarobki mogą zachwycać. Według badań najbardziej doświadczeni zarabiają od 9 730 zł do 14 610 zł brutto. Ile zarabia się w IT? Według jego raportu w 2021 roku junior mógł liczyć średnio na (odpowiednio) 6355 zł i 7204 zł, mid – na 11 240 zł i 13 694 zł, a senior – na 16 133 zł i 18 717 zł. Spośród największych miast najlepsze zarobki osiągane są w Warszawie, a niewiele gorsze w Trójmieście i Krakowie. Ile można zarobić w Niemczech na magazynie? Wynagrodzenie pracownika magazynu w Niemczech. Pracownik magazynu to stanowisko, na którym chętnie zatrudniają się osoby bez dużego doświadczenia zawodowego. Pomocnik magazyniera zarabia średnio 11,29 euro na godzinę, co w przeliczeniu rocznym daje kwotę blisko 23,5 tys. euro. Ile zarabia murarz w Niemczech? Wyuczony murarz może zarabiać jako czeladnik o wiele więcej od najniższej stawki godzinowej. Wysokość jego wypłaty zależy najczęściej od miejsca zamieszkania czy doświadczenia zawodowego. Płaca ustalona według zbiorowego układu pracy sięga w Berlinie nawet 19,27 euro za godzinę. Ile można odlozyc w Niemczech? Podsumowanie. Bazując na moich doświadczeniach, minimalne miesięczne wydatki w Niemczech wynoszą między 900 a 1000 euro. Nieraz jest to więcej, ale bywa też, że wydatki są mniejsze. Ostatecznie, pracując za granicą, można w ten sposób odłożyć między 45, a 65 tysięcy rocznie. Połowa zatrudnionych w branży informatycznej zarabia ponad sześć tysięcy złotych brutto - wynika z Ogólnopolskiego Badania Wynagrodzeń firmy Sedlak&Sedlak. Branża nowych technologii obejmuje firmy produkujące i sprzedające sprzęt komputerowy, sprzedaż i wytwarzanie oprogramowania, obsługę sieci internetowych, a także serwis komputerowy. Informatycy na najwyższe zarobki mogą liczyć w województwach mazowieckim, dolnośląskim i małopolskim. Najniższe stawki czekają na pracowników w województwach świętokrzyskim, podkarpackim i podlaskim. W województwie zachodniopomorskim przeciętne wynagrodzenie w tej branży jest niższe niż średnia krajowa i wynosi około 5,5 tys. zł brutto. @ent, całkiem spora grupa ludzi utrzymuje się z pracy jako freelancerzy, zatem nie można powiedzieć ze zlecenia na programy zaliczeniowe to nie praca. Różni się tylko dużym rozrzutem zarobków miesięcznych. @CyberKid, tu też leży piesek pogrzebany. Jak widzisz większość ogłoszeń o pracy dla, ogólnie, informatyków jest czymś w stylu "i żeby trzy miliony mieszkań miał". Zasada, którą się tu kieruję to określenie ile wyciąga "Kowalski od komputerów". Wąska grupa najwyższej klasy specjalistów w praktyce nie ma wpływu na średnią. To tak jak by porównywać pensje wąskiej grupy gwiazd dziennikarstwa (Lis, Kammel, Szaranowicz i jeszcze z kilkudziesięciu innych) i całej masy dziennikarzy piszących do drobnicy rynkowej typu naj czy gala. Zresztą patrząc po różnych wypowiedziach forumowiczów znaczna ich część to studenci i osoby, które starają się o pracę, a nie praca stara się o nich. Tu jest tak naprawdę ciekawie. Artykuł omawia sytuacje na kanadyjskim rynku pracy. Można w nim znaleźć zarówno informacje dotyczące liczby zatrudnionych w poszczególnych sektorach gospodarki, bezrobociu i oczywiście wynagrodzeniach. Wśród dziesięciu z kanadyjskich prowincji tą, w której przeciętne wynagrodzenia są największe jest graniczący z Alaską Jukon (przeciętnie 796,44 dolarów kanadyjskich tygodniowo), najgorzej zarabia się na Wyspie Księcia Edwarda (699,65). Średnie godzinowe wynagrodzenie menadżerów wynosi w Kanadzie 29,92C$. Jednak najszybciej rosną płace w sektorach związanych z kulturą i sportem – ich wzrost z 2004 na 2005 rok wyniósł 7,3%. Rosną także płace w przemyśle surowcowym – wzrost wyniósł 6,4%. Kanada jest miejscem bardzo dużych dysproporcji płacowych. Przeciętny mężczyzna zarabia tam rocznie 39100 C$, a przeciętna kanadyjka tylko 24800 C$. Kanada jest niewątpliwie jednym z najbardziej interesujących państw świata i jednocześnie krajem, o którym wciąż niewiele nam wiadomo. To drugie co do wielkości państwo na świecie, zajmujące ponad 1/3 powierzchni terytorium Ameryki Północnej, zamieszkuje mniejsza liczba obywateli niż w Polsce - dane z lipca 2005 r. mówią o nieco ponad 32 milionach mieszkańców, podczas gdy w Polsce w tym samym czasie liczba ludności przekroczyła 38 milionów. Mimo, że Kanada jest krajem stosunkowo młodym (uzyskała niepodległość w 1867 r.), jest jednym z najlepiej rozwiniętych i ustabilizowanych państw świata. Większość z nas wie, że jest to kraj odległy, spokojny, w którym ludziom dobrze się żyje. Warto dowiedzieć się więcej. Podstawowe dane o kraju. Kanada jest federacją składającą się z 10 prowincji oraz trzech terytoriów. Oficjalnie głową państwa jest królowa brytyjska, jednak faktycznie na czele federacji stoi gubernator generalny. Ponadto każda prowincja cieszy się sporą autonomią, a jej głową jest premier prowincji. Gospodarka Kanady historycznie oparta była na surowcach naturalnych, których kraj ma pod dostatkiem. Obecnie do najsilniejszych gałęzi należą tu: usługi - finansowe i handlowe, przemysł samochodowy, papierniczy, metalowy, maszynowy, górnictwo i wydobycie, leśnictwo oraz rolnictwo. Jest to jedna z najlepiej rozwiniętych gospodarek świata, charakteryzująca się wysoko wykwalifikowaną siłą roboczą, bardzo dobrą infrastrukturą oraz wysokim standardem życia. Inflacja w październiku 2005 r. wyniosła 2,6 proc., a bezrobocie - 6,4 proc. Co prawda w wyniku kryzysu, jaki miał miejsce w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w Stanach Zjednoczonych, które są najsilniejszym partnerem Kanady i od których jest ona w dużym stopniu uzależniona - tempo wzrostu spadło, ale dziś można powiedzieć, że problemy te zostały rozwiązane. W ostatnich trzech latach tempo wzrostu wahało się pomiędzy 0,6 a 1,5 proc. rocznie. W niniejszym opracowaniu wszelkie dane finansowe podane zostaną w dolarach kanadyjskich. Według kursu NBP z 16 grudnia 2005 r. 1 dolar kanadyjski (C$) równy jest 2,79 złotego. Rynek pracy. Kryzys lat siedemdziesiątych miał bardzo silny wpływa na poziom zatrudnienia w Kanadzie. W ostatnich trzech dekadach zanotowano dwa momenty szczytowe. Pierwszym był rok 1983, kiedy to bezrobocie wzrosło do 11,9 proc., a kolejnym rok 1994 - wtedy wyniosło ono 11,4 proc. Od tego czasu jednak poziom zatrudnienia stale rośnie i w roku 2003 bez pracy pozostawało już tylko 6,8 proc. ludności aktywnej zawodowo (89 proc. z nich szukało zatrudnienia). Od 1996 roku poziom zatrudnienia rośnie o około 2,5 proc. rocznie. W roku 2003 ponad 8,3 mln Kanadyjczyków powyżej piętnastego roku życia znajdowało się poza grupą ludności aktywnej zawodowo. Niemal połowa z nich to osoby powyżej 65-go roku życia. Ponieważ społeczeństwo Kanady - jak w większości krajów rozwiniętych - starzeje się, przewidywany jest wzrost tej ciekawe, znacznie szybciej rośnie poziom zatrudnienia kobiet niż mężczyzn. W latach 1976-2003 liczba zatrudnionych kobiet podwoiła się, natomiast liczba mężczyzn wzrosła jedynie o 37 proc. Również wśród kobiet notuje się obecnie niższy poziom bezrobocia niż śród mężczyzn. Kobiety zatrudnione są najczęściej w sektorze usług takich jak służba zdrowia, opieka społeczna i względem zatrudnienia najlepiej rozwiniętą prowincją Kanady jest Alberta. Jest to wynikiem polityki gospodarczej tamtejszych władz wspierającej wolny handel i niskie opodatkowanie. Dlatego też poziom życia, wielkość zatrudnienia oraz poziom wzrostu są tu najwyższe w Kanadzie. Bezrobocie w 2002 r. wyniosło tu 5,1 proc. Niższy poziom odnotowano jedynie w prowincji Manitoba - 5,o proc. Natomiast od około trzydziestu lat najwyższe bezrobocie występuje w Nowej Funlandii i Labradorze - aż 16,7 charakterystyczną współczesnych gospodarek rozwiniętych jest dominacja sektora usługowego nad produkcyjnym. Dotyczy to również Kanady. Strukturę zatrudnienia w poszczególnych gałęziach gospodarki jasno obrazuje poniższa 1. Zatrudnienie w poszczególnych gałęziach gospodarki w 2004 rokusektor gospodarkiliczba zatrudnionychwszystkie gałęzie15 949 700sektor produkcyjny3 992 700 Rolnictwo324 100 leśnictwo, rybołówstwo, górnictwo, wydobycie ropy i gazu285 700 przedsiębiorstwa użyteczności publicznej133 000 Budownictwo952 800 Przemysł2 297 000sektor usług11 957 000 Handel2 503 600 transport i magazynowanie809 300 finanse, ubezpieczenia, nieruchomości, leasing955 000 usługi naukowe, techniczne1 010 100 usługi biznesowe630 100 usługi edukacyjne1 038 400 służba zdrowia i pomoc społeczna1 736 700 informacja, kultura, rekreacja732 700 hotelarstwo, gastronomia1 006 800 inne usługi705 100 administracja publiczna829 200W Kanadzie od lat obserwuje się wzrost liczby osób pracujących w niepełnym wymiarze godzin (poniżej 30 godzin tygodniowo). W roku 2003 wskaźnik ten osiągnął najwyższy poziom - już 20 proc. zatrudnionych pracuje w ten sposób, podczas gdy w 1976 r. Tylko jeden na dziesięciu pracowników nie pracował więcej niż 30 godzin w tygodniu. W ostatnich latach jest to zjawisko charakterystyczne dla najlepiej rozwiniętych gospodarek ostatnich lachach odnotowano też wzrost liczby niepłatnych nadgodzin przepracowanych przez kanadyjskich pracowników. Już w 1997 roku 18 proc. zatrudnionych wypracowywało nadgodziny; w sześć lat później wskaźnik ten wzrósł do 21 proc., przy czym znacznie częściej zjawisko to dotyczy mężczyzn (13 proc.) niż kobiet (6 proc.). Z drugiej strony, w tym samym okresie zwiększyła się liczba dni nieprzepracowanych. W 1997 r. statystyczny pełnoetatowy pracownik opuszczał przeciętnie 7,3 dni pracy. W 2003 roku było to już 9 ostatnich latach w szybkim tempie rośnie zapotrzebowanie na wysoko wykwalifikowanych pracowników (tzn. posiadających wyższe wykształcenie). W ciągu dekady 1991-2001 to właśnie osoby z wyższym wykształceniem stanowiły połowę nowozatrudnionych. Odsetek osób wykształconych wzrósł wtedy z 13 do 16 proc. wszystkich zatrudnionych. Prognozuje się, że w przyszłości będzie coraz szybciej rosło zapotrzebowanie na pracowników w Kanadzie. Starzejące się społeczeństwo, niski przyrost naturalny oraz wzrastająca liczba osób powyżej 65 roku życia w stosunku do aktywnych zawodowo sprawią, że kanadyjska gospodarka będzie musiała przyspieszyć aby móc udźwignąć koszty jakie niesie za sobą taka sytuacja. Stąd prognozy o ogromnym wzroście popytu na pracę po 2010 roku. W takiej sytuacji przewiduje się wzrost zapotrzebowania na pracowników opieki zdrowotnej - lekarzy, pielęgniarki itp. Przewiduje się też wzrost ilości miejsc pracy dla nauczycieli i wykładowców szkół wyższych, jako że obecnie średnia wieku w tych grupach zawodowych jest stosunkowo roku 2003 statystyczny Kanadyjczyk pracujący w pełnym wymiarze godzin zarobił 39 100 kanadyjskich dolarów. Natomiast Kanadyjka pracująca na takich samych warunkach - 24 800 C$. Już ta najbardziej ogólna statystyka budzi ciekawość. Mężczyźni zarabiają w Kanadzie niemal dwukrotnie więcej niż kobiety. Trend taki utrzymuje się od wielu lat, na co wskazuje wykres 1. Poziom wynagrodzeń kobiet i mężczyzn w latach 1994-2003 (C$)Stosunkowo największe różnice między wynagrodzeniem kobiet i mężczyzn można zaobserwować na zawodach handel, transport, obsługa maszyn, produkcja oraz w przedsiębiorstwach użyteczności publicznej. W 2003 roku na każdy dolar wynagrodzenia mężczyzny przypadało 68-79 centów, które zarabiała kobieta. Natomiast różnica ta jest najmniejsza w zawodach związanych nauką, edukacją, kulturą, rekreacją, sportem i zdrowiem. Tutaj wynagrodzenia kobiety stanowiło 88 - 97 proc. wynagrodzenia mężczyzny. Wynagrodzenia w poszczególnych sektorach gospodarki. Najwyższy poziom wynagrodzeń odnotowuje się w zawodach związanych z nauką i ochroną zdrowia. Nie dziwi to ponieważ z natury są to zawody, które wymagają wyższego wykształcenia, a w Kanadzie poziom wynagrodzeń rośnie wraz z poziomem edukacji pracownika. Wśród tego typu zawodów najwyższe wynagrodzenia otrzymują osoby, których praca związana jest z naukami przyrodniczymi i stosowanymi - 27,50 dolarów za godzinę pracy w listopadzie 2005 roku. Najmniej natomiast zarabiają pracownicy zatrudnieni przez sektor handlu i usług - tylko 12,90 dolarów na godzinę. Mimo, że ponad jedna czwarta Kanadyjczyków (27 proc.) zatrudnionych jest w sektorze usług i handlu, to wciąż wynagrodzenia są tu najniższe. Natomiast na stanowiskach kierowniczych, na których pracuje 7 proc. ogółu zatrudnionych, wynagrodzenia są najwyższe i sięgają średnio 30 dolarów na godzinę. Szczegółowe dane zawiera tabela 2. Poziom wynagrodzeń w poszczególnych sektorach w latach 2004-2005kategoria średnia stawka godzinowa (C$)listopad 2004średnia stawka godzinowa (C$)listopad 2005 wzrost (%)menedżerowie29,8929,920,1biznes finanse, administracja17,9318,503,2nauki przyrodnicze i stosowane26,7227,502,9ochrona zdrowia21,9922,823,8nauki społeczne, edukacja, religia24,5125,885,6sztuka, kultura, rekreacja, sport18,6520,017,3sprzedaż i usługi12,5712,902,6handel, transport i obsługa maszyn18,6219,042,3przemysł surowcowy15,6616,676,4przemysł przetwórczy i użyteczności publicznej16,2716,793,2Jak wynika z danych Kanadyjskiego Biura Statystycznego, pracownicy zatrudnieni w sektorze produkcyjnym zarabiają znacznie więcej niż osoby pracujące w sektorze usług. W tym pierwszym w 2003 roku średnie tygodniowe wynagrodzenie wyniosło 864 dolary, podczas gdy dla sektora usług było to 638 dolarów, co oznacza różnicę 35 procent. Co więcej, najlepiej zarabiającymi grupami okazały się osoby zatrudnione w górnictwie i wydobyciu ropy i gazu oraz w przedsiębiorstwach użyteczności publicznej (elektrownie, gazownie, wodociągi oraz zakłady utylizacji odpadów) - ich średnie tygodniowe wynagrodzenie przekroczyło kwotę 1000 dolarów. Należy dodać, że tylko te grupy przekroczyły granicę tysiąca dolarów tygodniowo. W sektorze usług najlepiej zarabiającymi okazali się pracownicy zatrudnieni w usługach, technicznych i naukowych oraz finansowych i ubezpieczeniowych. Wynagrodzenia w poszczególnych prowincjach. Średnie tygodniowe wynagrodzenie w Kanadzie w 2004 roku wyniosło 776,66 dolarów. Przyglądając się danym dotyczącym poszczególnych prowincji, można zauważyć, że nie ma tu rażących odchyleń. Najniższe tygodniowe wynagrodzenie odnotowano na Wyspie Księcia Edwarda - 699,65 dolarów, natomiast najwyższe - w Jukonie (796,44 dolarów). Niewiele niższe jest tygodniowe wynagrodzenie w Kolumbii Brytyjskiej oraz w prowincji Saskatchewan. Szczegółowe dane zawarte są w poniższej 3. Średnie tygodniowe wynagrodzenia w poszczególnych prowincjach w latach 2001-2004 (C$)region2001200220032004Kanada (ogółem)694,06724,24745,73776,66Nowa Funlandia i Labrador716,98734,16766,84775,91Wyspa Księcia Edwarda699,68709,18708,35699,65Nowa Szkocja653,34697,12693,92715,57Nowy Brunszwik661,21622,74674,40748,58Quebec708,53745,02780,89791,88Ontario699,65635,34748,12778,52Manitoba644,68691,86655,98720,74Saskatchewan657,32677,30725,51790,74Alberta638,99697,87697,84752,08Kolumbia Brytyjska627,71740,92759,71794,56Jukon928,44962,30830,61796,44Jak widać, wynagrodzenia na terytorium Jukonu w ostatnich czterech latach stale znacznie przewyższały wynagrodzenia w pozostałych regionach. Jukon jest terytorium położonym na północnym-zachodzie kraju, graniczącym z Alaską, o powierzchni 483,450 km2, z czego połowę stanowią lasy. Populacja liczy tu niespełna 30 tysięcy mieszkańców, z których ponad 22 tysiące mieszka w mieście Whitehorse. Wielkość siły roboczej Jukonu wynosi 16 200 osób, a 15 500 pracuje zawodowo - bezrobocie wynosi więc 4,3 proc. (dane z listopada 2005 r.). 5,9 tysięcy osób zatrudnionych jest w sektorze państwowym, a 9 400 - w sektorze prywatnym. Głównymi gałęziami gospodarki Jukonu są górnictwo - wydobywa się tu złoto, srebro i gaz ziemny, turystyka, w której zatrudnienie znajduje około 30 proc. pracowników oraz przemysł leśny, rolnictwo, rybołówstwo i rolnictwo. Niefinansowe składniki wynagrodzenia w Kanadzie. W 2001 roku ponad 70 proc. zatrudnionych w Kanadzie korzystało z przynajmniej jednego rodzaju niefinansowych dodatków do wynagrodzenia. Najszerszą formą oferowanych dodatków są programy związane z ochroną zdrowia (ubezpieczenia medyczne i stomatologiczne lub na wypadek choroby i kalectwa) - w tego typu programach brało udział 42 proc. pracowników. Kolejnym najpopularniejszym dodatkiem były tzw. programy wsparcia dla rodziny (family support programs), w których uczestniczyło nieco ponad 33 proc. zatrudnionych. Niewielu mniej zostało objętych planem emerytalnym przez pracodawcę. Niespełna 20 proc. pracowników uczestniczyło w grupowych planach emerytalnych, natomiast najmniejszym powodzeniem cieszyły się programy akcyjne - obejmowały one jedynie 7 proc. zatrudnionych. Co więcej, wyższy odsetek osób objętych programami pozapłacowymi stanowili pracownicy zgrupowani w związkach zawodowych - aż 89 proc. z nich brało udział w tych programach, podczas gdy odsetek osób niezrzeszonych objętych tego typu programami wynosił 68 proc. Odnotowano również zależność między wysokością wynagrodzenia a udziałem w programach pozapłacowych. Uczestniczyło w nich tylko 42 proc. osób zarabiających poniżej 12 dolarów na godzinę, 75 proc. zarabiających od 12 do 20 dolarów na godzinę i aż 88 proc. pracowników, których stawka godzinowa przekraczała 20 że w latach dziewięćdziesiątych liczba pracowników będących beneficjentami ubezpieczeń pracowniczych spadała, od roku 2000 obserwuje się nagły jej wzrost. Od tego roku do 2003 liczba uczestników tego typu programów wzrosła aż o 29 proc. Zdecydowanie największą grupę stanowią tu pracownicy zatrudnieni w prowincjach Quebec i Ontario - około 250 tys. zatrudnionych tam osób jest objętych programami ubezpieczeń pracowniczych. Dla trzeciej z kolei prowincji - Kolumbii Brytyjskiej - liczba ta wynosi już tylko niespełna 100 tys. osób. Wynagrodzenia menedżerów. Według danych firmy doradczej Towers Perrin, na skutek pobudzenia gospodarki i znacznego napływu inwestycji, jakie miał miejsce w latach 2002 i 2003, znacząco wzrosły wynagrodzenia top managementu w kanadyjskich firmach. Charakterystyczne dla tego okresu było też wdrożenie przez większość firm planów zmian systemu wynagrodzeń na wyższych szczeblach zarządzania. Nacisk położono tu głównie na zmianę samej struktury wynagrodzenia. Ponad jedna trzecia firm biorących udział w badaniu w 2003 roku wdrożyła nowe długoterminowe incentives, czyli niefinansowe plany motywacyjne, inaczej bodźce, by zastąpić lub ograniczyć system wynagradzania w akcjach. Celem było tu ograniczenie i restrukturyzacja programów akcyjnych by stały się bardziej atrakcyjne dla akcjonariuszy. Jednak ponieważ wartość bonusów w 2003 roku wzrosła w stosunku do roku 2002, ogólny poziom zarobków menedżerów również się podniósł. O 10 proc. wzrosło całkowite wynagrodzenie kierowników zarządzających (CEO) i o 6 proc. - dyrektorów ds. finansowych (CFO).Na potrzeby badania firma Towers Perrin przeanalizowała dane z 58 kanadyjskich firm. Kolejna tabela obrazuje strukturę i wysokość wynagrodzenia ich prezesów. Przedstawione wartości są medianą i dotyczą wynagrodzenia w roku 4. Struktura i wysokość wynagrodzenia CEO w 2003 roku (C$)całkowite wynagrodzenie4 108 000 podstawa wynagrodzenia957 000 bodźce krótkoterminowe918 000 bodźce długoterminowe2 192 000Jak widać, bodźce długoterminowe wciąż jeszcze stanowią znaczną część ogólnego wynagrodzenia prezesów - średnio aż 54 proc. Zarówno podstawa wynagrodzenia, jak i bodźce krótkoterminowe stanowią dokładnie po 23 proc. pełnej te jednak bardzo różnią się w zależności od wielkości firmy, rozumianej jako dochód. I tak mediana wynagrodzeń prezesów tych firm, których dochód przekroczył 8 miliardów dolarów, wyniosła aż 7 048 000 $, natomiast w mniejszych firmach było to już "tylko" 3 594 000 $. Należy też odnotować, że większość prezesów - 67 proc. - odnotowało wzrost wysokości bodźców krótkoterminowych w 2003, dla 25 proc. zostały one obniżone a dla 8 proc. badanych pozostały one na tym samym poziomie, co rok wcześniej. Natomiast obniżona została wartość bodźców długoterminowych - mediana wykazuje tu spadek o 11 proc. w stosunku do roku 2003. Do powodów zmian polityki wynagrodzeń prezesów zalicza się wzrost niezadowolenia akcjonariuszy z wcześniejszego systemu, zmiany legislacyjne oraz nadużycia, które miały coraz częściej wynika z badania przeprowadzonego wśród menedżerów kanadyjskich firm przez ośrodek padania opinii COMPAS w czerwcu 2004 roku, większość badanych uważa, że powinno się zmienić ich system wynagradzania, uzależniając go bardziej od wyników finansowych firmy. Najmocniejsze jest przekonanie, że taka zależność powinna dotyczyć wynagrodzenia prezesów (CEO) - uważa tak 78 proc. badanych, natomiast mniej osób opowiada się za uzależnieniem wynagrodzenia od wyników finansowych firmy w stosunku do zarządu (47 proc.), czy dyrektorów ds. finansowych (CFO) - 54 proc. Wynagrodzenie minimalne. W Kanadzie funkcjonuje system minimalnej stawki wynagrodzenia. Po raz pierwszy takie rozwiązanie wprowadziły prowincje Kolumbia Brytyjska w 1925 r. oraz Manitoba i Saskatchewan w 1934 roku w celu zapobieżenia nadużyciom ze strony pracodawców oraz zabezpieczenia praw i interesów pracowników, które na przełomie XIX i XX wieku stały się problemem na skalę masową. Początkowo legislacje te dotyczyły jedynie mężczyzn. Do lat siedemdziesiątych XX wieku niektóre prowincje wydzieliły specjalne strefy, gdzie, na terenach miejskich, pracowników obowiązywało wyższe minimalne wynagrodzenia niż na terenach wiejskich. Dziś regulacje dotycząc stawek minimalnych są dwojakiej natury. Federalny Kodeks Pracy w części trzeciej wprowadza zapis dotyczący najmniejszego dopuszczalnego wynagrodzenia. Ponadto ustawodawcy poszczególnych prowincji mają prawo wprowadzania dodatkowych regulacji w tej kwestii, które obowiązują tylko na obszarze danej prowincji. Zapisy dotyczące minimalnych stawek wynagrodzenia określają ściśle, których pracowników dotyczą oraz często odnoszą się do kwestii dodatków. Często też zawierają odniesienia do poszczególnych gałęzi gospodarki, stanowisk, czy klas pracowników. Przykładowo - w prowincji Manitoba na bieżąco aktualizowane są regulacje dotyczące minimalnych stawek w budownictwie, a w Ontario takie specyficzne zapisy odnoszą się do przemysłu tekstylnego, ale i do sektora usług rozrywkowych i audiowizualnych. Sankcje za złamanie przepisów różnią się z zależności od regionu. Pracownik ma prawo pozwać pracodawcę jeżeli jego wynagrodzenia jest niższe od stawki określonej jako minimalna. Zasadniczo regulacje dotyczące minimalnego wynagrodzenia dotyczą wszystkich pracowników, jednak analizując prawodawstwo poszczególnych prowincji można zauważyć, że istnieją pewne grupy, które są spod tych zapisów wyłączone bądź obowiązują ich specyficzne stawki. Te grupy to: młodzi pracownicy - chociaż od pewnego czasu coraz częściej mówi się tu o dyskryminacji, rozróżnianie pracowników ze względu na wiek wciąż funkcjonuje, na przykład w prawodawstwie Ontario; pracownicy będący inwalidami - zapisy o niższej stawce wynagrodzenia minimalnego dla inwalidów istnieją w prawie Alberty, Manitoby i Saskatchewan, jednak rzadko się je stosuje; zatrudnieni do pracy w domu osoby prywatnej (pomoce domowe, niańki, opieka nad osobami chorymi) - różne prowincje w różny sposób radzą sobie z określeniem minimalnej stawki takiego pracownika, a Nowy Brunszwik w ogóle nie przewiduje takiej stawki ponieważ tego typu zatrudnienie nie mieści się w przyjętej przez prowincję definicji "zatrudnionego"; farmerzy (rolnicy) - historycznie zapisy o stawkach minimalnych nie obejmowały farmerów, jednak w ostatnich latach pod wpływem nacisków społecznych, takie regulacje zaczynają powstawać; osoby pracujące w domu (np. telemarketerzy) - problem polega tu na niemożliwości weryfikacji czasu przepracowanego przez taką osobę. Jednak na przykład prawodawstwo Ontario wyznacza minimalną stawkę dla osoby pracującej w domu na poziomie 110 proc. ogólnego wynagrodzenia minimalnego. Owe 10 proc. premii ma pokryć koszty, jakie ów pracownik ponosi utrzymując sprzęt wykorzystywany do też spod zapisów o stawce minimalnej wyłącza się menedżerów, studentów odbywających staże, uczestników programów mających na celu przekwalifikowanie lub szkolenie, sprzedawców, których wynagrodzenia uzależnione jest od wyników sprzedaży oraz często pracowników organizacji charytatywnych, politycznych, wolontariuszy momentu wprowadzenia minimalnych stawek wynagrodzenia, ich poziom ciągle rośnie. Pierwszy zapis na poziomie federalnym, z lipca 1965 roku, wyznacza minimalną stawkę na poziomie 1,25 C$ za godzinę pracy. Dalszy wzrost w latach 1665-86 obrazuje poniższy 2. Zmiany federalnej minimalnej stawki wynagrodzenia w latach 1965-86 (C$/h)Jednak, jak już wspomniano, w praktyce poszczególne prowincje ustalają własne stawki minimalnego wynagrodzenia na poziomie wyższym niż przewiduje to ustawodawstwo federalne. W 2005 roku stawki w poszczególnych prowincjach były następujące (w tabeli zaznaczono wartość najniższą oraz najwyższą):Tabela 5. Minimalna stawka wynagrodzenia w poszczególnych prowincjach w 2005 rokuprowincjaminimalna stawka wynagrodzenia (C$/h)Alberta7,00Kolumbia Brytyjska8,00Manitoba7,25Nowy Brunszwik6,30Nowa Funlandia6,25Terytoria Północno-Zachodnie8,25Nowa Szkocja6,50Nunavut8,50Ontario7,45Wyspa Księcia Edwarda6,80Quebec7,60Saskatchewan7,05Jukon7,20Podsumowanie Po kryzysie, jaki miał miejsce w ostatnich trzech dekadach XX wieku w Kanadzie, gospodarka kraju zaczyna znów przyspieszać. Mimo, że w ostatnich latach w odniesieniu do wielu ważnych wskaźników tendencje nie są najkorzystniejsze (niski wzrost, wysoki poziom bezrobocia w niektórych regionach), Kanada wciąż pozostaje jednym z najlepiej rozwiniętych państw świata. Charakteryzuje się wysokimi zarobkami i, co za tym idzie, wysokim poziomem życia wynagrodzeń w Kanadzie w ostatnich latach jest na niewysokim poziomie w stosunku do gospodarek rozwijających się, co jest charakterystyczne dla rozwiniętych krajów należących do grupy G7 czy "starej" Unii. Poniższy wykres ukazuje poziom wzrostu wynagrodzeń w wybranych krajach oraz ogólnie w państwach OECD, G7 oraz "starej" 3. Wzrost wynagrodzeń w wybranych krajach (wzrost w % w stosunku do 2004 r.)Do problemów, z którymi Kanada musi sobie jeszcze poradzić należy też duża dysproporcja pomiędzy wynagrodzeniem kobiet i mężczyzn, która od lat utrzymuje się na kanadyjskim rynku pracy. Niemniej jednak, praca w Kanadzie opłacana jest bardzo dobrze, a zarówno zatrudnieni jak i bezrobotni mogą liczyć na wysokie wsparcie ze stront zarówno władz federalnych, jak i prowincjonalnych. Niewątpliwie owo poczucie stabilności i bezpieczeństwa jest, na równi z wysokością samych wynagrodzeń, czynnikiem, który sprawia, że Kanada uważana jest celem migracji wielkiej ilości pracowników z całego świata, również z Polski. Kanada jest znana z uprzejmości ludzi, zimnego klimatu oraz syropu klonowego. Wiele osób upatruje w tym państwie swojej szansy na lepsze życie. Polacy coraz chętniej emigrują za pracą do Kanady co jest powodowane kilkoma czynnikami. Oczywiście jednym z nich są zarobki. Wyprawa do Kanady w celach zarobkowych jest znacznie trudniejsza niż wyjazd do krajów Unii Europejskiej. Czy zarobki w państwie spod znaku liścia klonowego wynagradzają trudy urzędowe? Wynagrodzenia są tam różne w zależności od posady oraz regionu, w jakim się pracuje. Mimo to polscy pracownicy mogą liczyć na naprawdę dobre pensje, w porównaniu do tego co zarobią w Polsce. Analizę warto zacząć od płacy minimalnej, a ta w Kanadzie jest różna dla każdej prowincji. Płaca minimalna w Kanadzie - od czego zależy? Rząd federalny Kanady oddał decyzyjność w kwestiach praw pracowników oraz płac w ręce władz lokalnych. Państwo składa się z trzynastu prowincji i terytoriów, a każde ma prawo do ustalenia własnych wynagrodzeń minimalnych. Niektóre branże są objęte stawkami federalnymi, ale w większości przypadków trzeba się zaznajomić ze stawkami obowiązującymi w danej prowincji. Temat płacy minimalnej jest dość często komentowany w Kanadzie i nie wszystkim obywatelom podoba się taka koncepcja. Co więcej, władze poszczególnych terytoriów mają prawo do manipulowania stawkami. W efekcie w niektórych prowincjach mogą występować kategorie pracowników, którzy otrzymają mniejszą stawkę minimalną. Na przykład będą oni wyznaczeni ze względu na wiek czy braki w doświadczeniu. Jak widać, czynników wpływających na kanadyjskie wynagrodzenie minimalne jest wiele. Płace minimalne w kanadyjskich prowincjach na 2019 rok: Alberta: 15 CAD/h (dolarów kanadyjskich); Kolumbia Brytyjska: 13,85 CAD/h - od 1 stycznia 2020: 14,60 CAD/h, a od 1 stycznia 2021: 15,20 CAD/h; Manitoba: 11,65 CAD/h - pracownicy ochrony: 12,50 CAD/h; Nowy Brunszwik: 11,50 CAD/h; Nowa Fundlandia i Labrador: 11,40 CAD/h; Nowa Szkocja: 11,55 CAD/h - niewykwalifikowani pracownicy ze stażem poniżej 3 miesięcy: 11,05 CAD/h; Ontario: 14 CAD/h - uczniowie poniżej 18 roku życia: 13,50 CAD/h, pracownicy branży turystycznej: 12,20 CAD/h, pracujący z domu: 15,40 CAD/h; Quebec: 12,50 CAD/h - pracownicy otrzymujący napiwki: 10,05 CAD/h; Saskatchewan: 11,32 CAD/h; Wyspa Księcia Edwarda: 12,25 CAD/h; Nunavut: 13 CAD/h; Terytoria Północno- Zachodnie: 13,46 CAD/h; Jukon: 12,71 CAD/h. Tak się prezentują minimalne stawki godzinowe w prowincjach i terytoriach Kanady. Kwoty są zróżnicowane i przy wyborze ofert pracy z tego kraju warto brać pod uwagę geografię. Większość władz lokalnych aktualizuje stawki z dniem 1 kwietnia każdego roku. W tym czasie dobrze sprawdzić najnowsze regulacje. Warto również wiedzieć, że Kanadyjczycy pracują tygodniowo 40 godzin. Dla kogo praca w Kanadzie i od czego zależą zarobki? Kanadyjscy pracodawcy chętnie sięgają po zagranicznych pracowników. Niż demograficzny mocno odbija się na gospodarce kraju, ale nie oznacza to, że z ulicy można dostać atrakcyjną posadę. Przede wszystkim firmy kanadyjskie muszą wykazać, że na oferowane stanowisko nie znalazły odpowiednio wykwalifikowanego pracownika. Co więcej, osoby wykształcone bez doświadczenia mogą być zaskoczone koniecznością nadrobienia różnic edukacyjnych. Na wysokość zarobków wpływa między innymi lokalizacja. Jak widać po stawkach minimalnych, zróżnicowanie wynagrodzeń jest naprawdę duże. Oczywiście wiele osób otrzyma już na starcie więcej niż pensję minimalną. Kanadyjczycy cenią sobie fachowców i odpowiednie kwalifikacje mogą pomóc w negocjacjach płacowych. Zapewnią także awanse, a co za tym idzie wzrosty wynagrodzenia. Kanadyjska gospodarka poszukuje wielu pracowników budowlanych oraz osób na niższe stanowiska w przemyśle produkcyjnym. Nie brakuje ofert dla pracowników w transporcie czy sektorze usług. Szacuje się, że rocznie fachowcy budowlani i pracownicy przemysłowi mogą zarabiać od 20 000 do 36 000 CAD. W 2019 średnia stawka godzinowa w Kanadzie wyniosła 25,55 CAD. Jak widać odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie mogą zapewnić bardzo dobre zarobki. Kanada potrzebuje również bardziej wykształconych pracowników. Duże zapotrzebowanie na siłę roboczą wykazują sektory IT, służby zdrowia oraz inżynierii. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że wymagana będzie dobra znajomość języków obowiązujących w Kanadzie. Państwo to jest dwujęzyczne i mieszkańcy w zależności od regionu korzystają z języka angielskiego bądź francuskiego. Przed rozpoczęciem poszukiwań pracy należy zwrócić uwagę na tę kwestię. Kanadyjskie prawo mówi także, że obcokrajowiec nie może zarabiać mniej niż Kanadyjczyk na tym samym stanowisku. Ile wynoszą zarobki w Kanadzie? Wiemy, kto ma szanse na znalezienie zatrudnienia w Kanadzie, ale na jakie zarobki faktycznie można liczyć? Przyjrzyjmy się ofertom dostępnym w sieci. Na ich podstawie przekonamy się, ile w rzeczywistości wyniosą pensje dla Polaków pracujących za oceanem. Mechanik - 20-40 CAD/h brutto Malarz - 20-28 CAD/h brutto Cieśla konstrukcyjny - 25 CAD/h brutto Menedżer restauracji - 21,63 CAD/h brutto Pracownik farmy - 14 CAD/h brutto Kierownik magazynu - 24,50 CAD/h brutto Recepcjonistka - 17-30 CAD/h brutto Kucharz - 18 CAD/h brutto Opiekunka - 14 CAD/h brutto Mechanik maszyn produkcyjnych - 18-20 CAD/h brutto Pielęgniarka - 21,35-23,30 CAD/h brutto Hydraulik - 28-32 CAD/h brutto Kasjerka - 15-18 CAD/h brutto Tak się prezentują przykładowe stawki oferowane przez kanadyjskich pracodawców. Rozbieżność w zarobkach jest duża, ale nawet w mniej wymagających zawodach wynagrodzenia będą stały na znacznie wyższym poziomie niż w Polsce. Czy praca w Kanadzie się opłaca? Zarobki w Kanadzie są bardzo wysokie i osoby na najniższych stawkach mogą zarobić miesięcznie nawet nieco poniżej 2000 CAD. Większość osób decydujących się na pracę w tym kraju będzie zarabiać więcej. Czy będą one w stanie odłożyć jakieś pieniądze? Wiele krajów o wysokich zarobkach jest też drogich w życiu. W Kanadzie jest drożej niż w Polsce, ale nawet samotna osoba przy minimalnych zarobkach bez problemu się utrzyma. Oczywiście koszty życia różnią się w zależności od prowincji. Szacuje się jednak, że w największych miastach miesięczne wydatki na życie wyniosą około 1000 CAD. Kawalerkę można wynająć w większych miastach już od 550 CAD miesięcznie. Z wyżywieniem można się zmieścić w nieco powyżej 200 CAD. Oczywiście wydatki będą zależne od stylu życia. Mimo to osobom pracującym w stolicy syropu klonowego uda się zaoszczędzić sporo. Kanada zdaje się być bardzo dobrym kierunkiem emigracji zarobkowej. Posiadając kwalifikacje w swoim zawodzie oraz znając język angielski bądź francuski, można zapewnić sobie naprawdę dostatnie życie.

ile zarabia informatyk w kanadzie